Mogę wypić rzekę krwi i nie pęknę*

nieważne dokąd ani którędy

stokiem a może w żyle kanionu

głodne jak ogień bose jak pielgrzym

poprzez meandry mogił i grobów

jam jest pragnienie

flash flood przed nami

kurczy się ginąc w nozdrzach jedynie

bielutką ścieżką

tajfun-dynamit

zanim w czeluściach pojmie że ginie

ty jesteś chłodem tysiąca rozstań

gdybanym ledwie z dłoni przez maga

światy zamykasz w pięść i na postrach

sączy się rzeka lęków i obaw

nieważne dokąd

to tylko pretekst

sznur który życie wciska nam w ręce

bywa że da się wypić tę rzekę

bywa że można o wiele więcej

*Opowieści z Narnii. Clive Staples Lewis

2016