mimo wszystko*

znam taką ciszę co tłucze o ściany
głową gorącą od wizji z akrylu

sznur się przeciąga przez usta i na nich

kłamstwa zapętla przyjmując azymut

znam taką rzekę co musi wylewać
w ciszy i bywa że nawet pod lodem

piętrzą się jutra lód pęka przy brzegach

żal wsiąka w kable zostają powodzie

znam takie bicie co serce na wylot
przez drzewa góry ocean i chwile

gdy świat jak jenga przewraca się z siłą

tysięcy westchnień a jednak wciąż bije

*mimo wszystko bicie twojego serca przenika przez to medium (S.H.)

2013