umrzeć - tego się nie robi kotu*

                                                                                                   

                                       

                                                                                          S.H.

ktoś tutaj był i nagle zniknął

najcichsza z cisz wymiata tropy

zmęczonych okien szary witraż

na nim opuszek ślad jak dotyk

czuły i miękki miękki czuły

kod papilarny w tylko tyle

dom się zamienił dom–monument

w echa po tobie ciągle żywe

choć wieczorami już nie świeci

lampa co świadkiem była w porę

kiedy po jednym kocim grzbiecie

dłoń się zsuwała con fervore

zanim się witraż przyoblecze

w czerń towarzysząc twoim krokom

powiem że jesteś wiem bo przecież

koty najlepiej widzą nocą

z cyklu: Inspiracje - Szymborska

*Kot w pustym mieszkaniu. Wisława Szymborska

2015