puff

mokry krawężnik obok kasztany

jakby nie czuły śmierci i chłodu

wlokę się między żywym a martwym

szukając strzałki z napisem młodość

świt coraz cięższy i coraz więcej

waży podbiegła wstydem powieka

odkąd bezradność skleja mi ręce

nic tylko stoję nic tylko czekam

nocą pasjami zwołuję lata

twarze ze śladem czaszki z wyłomem

i znad kominów dławiący zapach

i ledwie tyle tulę po tobie

puszczona z dymem wracasz jesienią

kiedy tak trudno utrzymać łyżkę

wilgoć się wkrada palce sztywnieją

sztywnieją myśli chciałbym nie myśleć

chciałbym raz jeszcze kląc na potęgę

i za nic mając huki wystrzałów

przywołać tego kim już nie będę

którego siebie już zapomniałem

2018